świerzb

(łac. scabies) – jest chorobą zakaźną ludzi i zwierząt spowodowaną przez świerzbowce.

Epidemiologia:
Świerzb jest zakaźną, silnie swędzącą chorobą wysypkową spowodowaną przez świerzbowca ludzkiego, który drąży kanały w warstwie rogowej naskórka. Świerzb przenosi się najczęściej przez kontakt fizyczny (najczęściej intymny). Do zakażenia dochodzi w wyniku kontaktów o charakterze społecznym (np. podanie ręki) albo (choć rzadko) kontakt z zakażonymi przedmiotami – ręczniki, pościel itp. Chorują najczęściej dzieci, które zarażają się głównie podczas zabaw. Świerzbowiec, który znalazł się na skórze nowego żywiciela poszukuje partnera do rozrodu lub, gdy jest to zapłodniona samica to rozpoczyna drążyć kanały. Najczęściej dzieje się to w miejscach gdzie warstwa rogowa naskórka jest najgrubsza (podeszwy stóp i dłoni). Samica składa codziennie 2 jaja przez dwa miesiące. Larwa wykluwa się po kilku tygodniach, a po około 3 tygodniach jest już w pełni dojrzała. Świąd zaczyna się zwykle w okolicach udowych 3-4 tygodnie od zakażenia. Poza skórą świerzbowce mogą przeżyć od 3 do 4 dni. Zakażeniu sprzyja obniżenie odporności.

Objawy:
Świąd nasilający się w nocy, po kąpieli na skutek rozgrzania i uczynnienia świerzbowców. Zwykle na pośladkach, w okolicy nadgarstków i na bocznych powierzchniach palców, w naturalnych fałdach skóry, w okolicach pępka, brodawek sutkowych u kobiet, narządów płciowych, gdzie widoczne są norki świerzbowcowe. W okolicach zmian widoczne przeczosy – linijne nadżerki naskórka spowodowane intensywnym drapaniem. Nie zajmuje okolicy międzyłopatkowej oraz twarzy (z wyjątkiem świerzbu norweskiego). U dzieci często lokalizuje się na dłoniach ipodeszwach stóp.

Leczenie:
Smarowanie ciała 1-razowo lubprzez kolejne 3 dni (w zależności od preparatu). Lek nanosimy na całe ciało od szyi w dół, a u dzieci poniżej 2-go roku życia także na głowę z pominięciem okolic oczu i ust. Należy pamiętać o dokładnym wysmarowaniu pępka, szpary pośladkowej, okolic narządów płciowych (z ominięciem błon śluzowych), przestrzeni międzypalcowych rąk, stóp, powierzchni pod paznokciami rąk i stóp. U dzieci poniżej 2 roku życia zakładamy rękawiczki, by uniemożliwić drapanie i zlizywanie leku z rąk. Lekiem smarujemy umyte ciało. Substancja musi być na skórze przez minimum 8 godzin, potem znowu bierzemy kąpiel. Bieliznę, pościel, ręczniki zmieniamy codziennie przez 14 dni i pierzemy w temperaturze min. 60 st. Rzeczy te należy po wypraniu odstawić i nie używać przez okres 2 tygodni. Ubrania i inne rzeczy nieprzeznaczone do prania (np. odzież wierzchnia, pluszowe zabawki ) trzeba przechowywać przez kilka dni w plastikowej torbie. Trzeba przycinać krótko paznokcie u rąk, myć dokładnie ręce oraz odkurzać dywany, tapicerowane meble i tapicerkę samochodową. Trzeba umyć dokładnie przedmioty, z których korzysta dziecko: wózek, nosidełko, fotelik do karmienia, bujak itp.

Dostępne leki (na receptę):

  • permetryna (Infectoscab) w postaci 5% kremu, od 3 miesiąca życia, może być stos. w ciąży i laktacji
  • lindan (Jacutin) w postaci żelu, emulsji, maści, płynu i szamponu
  • krotamiton (Crotamiton) w postaci maści i płynu na skórę
  • maść Wilkinsona
  • 5-15% maść siarkowa (max. 20% u dorosłych) – lek robiony
  • iwermektyna – krem (Soolantra) oraz lek doustny (dostępny za granicą)
  • benzoesan benzylu (Novoscabin) dostępny jako 30% roztwór parafinowy oraz jako emulsja

Leczeniem muszą zostać objęte wszystkie osoby z najbliższego otoczenia chorego, a także partnerzy seksualni.

Strona korzysta
z plików Cookies.
Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na ich używanie.